Marisa Rappard

Mensen zijn sociale wezens. Ze verlangen naar contact en zijn door technologie meer verbonden dan ooit tevoren. Tegelijk is er een gemis aan fysiek gedeelde ruimte, om traag en aandachtsvol tijd met elkaar door te brengen, elkaar dicht te naderen zonder scherm ertussen. Kan een kunstmatig gegenereerde vriend, ook al luistert diens oor grenzelozer en lijkt diens begrip peilloos, dezelfde troost bieden als een ander mens?

Tijdens een residency in Londen interviewde Rappard diverse deskundigen over de sociale gevolgen van technologische ontwikkelingen. Zij werd geraakt door het verhaal van een tiener met een AI-vriend en onderzoekers die vertelden met welk gemak men menselijke eigenschappen toekent aan AI en dat mensen die hun gezicht aanpassen naar een instagram-ideaal dit doen uit het verlangen ergens bij te horen. Rappard onderzoekt in haar werk de sociale impact van een leven dat steeds digitaler wordt.

In ’The Comfort of Replicas’ toont ze recent werk op canvas en papier, machinaal geweven wandtapijten en digitale collages. In het samenspel tussen de digitaal en handmatig vervaardigde werken vertelt zij over het verlangen elkaar te ontmoeten, het zoeken naar troost en werkelijk contact, dwars door het digitale heen.