“Glashelder en toch enigmatisch is het enorme – 10 meter hoge! – zelfportret van Lise Sore. De kunstenaar houdt de handen onder de kin gevouwen alsof het hoofd op een sokkel staat, de blik zweeft ergens tussen verbazing en geamuseerdheid.”

Lise Lou Sore maakt zelfportretten. Daarop zie je geen gezicht in serene rust, zoals gebruikelijk, maar heftige, rauwe emoties. Sore maakt je deelgenoot van uiterst kwetsbare ervaringen. Het formaat doet de rest. Sore tekent zichzelf op metershoge kaasdoeken, vaak liggend ineengedoken met handen over de oren of de ogend dichtgeknepen. De emotie is haast tastbaar aanwezig.

Sore maakt hun metershoge zelfportretten op kaasdoek, een medium dat volgens hen goed aansluit op de vluchtigheid van deze emoties. Ook contrasteert de zachte, fluïde uitstraling mooi met de intensiteit van de tekeningen.

Veel van Sores werk is terug te voeren op hun vroegste jeugd, die hen doorbracht in het West-Afrikaanse Niger. De overgang naar Nederland omschrijft Sore als een shock. De emoties van verlies en aanpassing zijn dan ook een terugkerend thema in hun werk. ‘In Afrika draait het veel meer om gezamenlijkheid en zorg voor elkaar, terwijl hier in het Westen de nadruk ligt op individuele prestaties. Die tegenstelling heeft me altijd gefascineerd en vormt de basis voor mijn analyse van emoties: wat betekenen ze en hoe vind ik mijn plek daarin?’

Our Shared Breath is de eerste solotentoonstelling Sofie van Thiel. In haar abstracte werk vol kleur en beweging vertaalt ze ervaringen en gevoelens naar het doek. Daarvoor vertrekt ze vanuit beelden die haar te binnen schieten net voordat ze in slaapt valt, nét voor het onderbewustzijn. Die beelden zijn heel abstract; een gekrioel van kleur, textuur en compositie.

Zodra de eerste verf op het doek zit laat het ze het beeld los en wordt iedere handeling een reactie op de vorige. “Schilderen is een soort dialoog gevoerd tussen mij en het materiaal, intuïtief inspelend op hoe compositie, kleur en textuur op elkaar reageren. Beweging is hierbij belangrijk, omdat het de voertaal is van de dialoog maar ook omdat het vluchtig is.”

De titel van de tentoonstelling ontleende ze aan een boek van de Amerikaanse schrijver-wetenschapper Robin Wall Kimmerer waarin onder andere het concept wederkerigheid centraal staat. Van Thiel omschrijft het als een manier van leven waarbij je geeft en neemt, en zo de balans behoudt. “Het mooiste compliment voor mij is dat mensen de energie ontvangen die ik in mijn werken stop. Ik beschouw verwondering als een van de essenties van het mens-zijn.”

Our Shared Breath van Sofie van Thiel is nog tot en met 26 mei te zien bij Galerie Seine in Rotterdam. Komende week (9 tm 12 mei) toont Galerie Seine werk van Van Thiel op Art on Paper Amsterdam.

Het volledige artikel leest u via: Kunstlocbrabant.nl